Stop met pleasen

Veel mensen worstelen ermee: zij zetten altijd andere op de eerste plek in plaats van zichzelf. Een vermoeide manier van leven, een patroon die voor velen van ons maar moeilijk is te doorbreken. Maar het wordt hoog tijd dat je stopt met je aan te passen voor anderen en voor jezelf te kiezen.

Bij elke aanpassing die je doet voor een ander in jou leven, dan raak je ook een stukje van jezelf kwijt. Je geeft als het ware jezelf steeds weer een beetje aan die ander, zodat het dan weer fijn is, omdat diegene het nodig heeft. En jij kennelijk ook.

Als dit herkenbaar is, dan is dit waarschijnlijk al van kinds af aan het geval. Je past je aan omdat dit de manier was waardoor je kon zijn waar je was, je gezin van herkomst. Dit gaf jou het gevoel van waarde, een toevoeging, onderdeel, je werd gezien. Zo klein als je bent, heb je daar je bestaansrecht aan ontleend. Je doet er toe, omdat je er voor de ander kan zijn. Ik draag voor jou wat jij niet kan dragen en geef van mezelf aan jou wat je nodig hebt. Dit is de liefde die je hebt leren kennen. Je hebt je identiteit ontleend aan wat de ander van je vindt, hoe die over je denkt. Het is een voorwaardelijke liefde die je bent gaan herkennen als liefde. Als ik maar goed mijn best doe, doe wat ze zeggen, dan vinden ze me lief en goed genoeg.

Dit kan je natuurlijk niet lang volhouden zonder jezelf uit te schakelen. Want jezelf geven aan jezelf of aan een ander is toch echt een keuze die je maakt. Dit kan lang goed gaan, heel veel jaren zelfs omdat dit jouw beeld van liefde is, het je dient en je er blij van wordt. Je kunt het omschrijven als liefde met een dubbele agenda. Want het geeft jouw een gevoel van gewaardeerd worden maar eigenlijk ben je bang dat je niet gewaardeerd wordt en is het dus een onderliggende angst.

Je moet jezelf afvragen of dit wel de manier is zoals jij je wilt verbinden met anderen. Is dit nu echte liefde en is dit de manier zoals jij wilt zijn? Als het goed is kost dit gedrag je ontzettend veel energie, waardoor je weinig voor jezelf overhoudt. Durf je lost te laten wat je zo lief was, durf je over te gaan naar een onvoorwaardelijke vorm van liefde voor jezelf?

Loslaten is een stap die je zet. Het kan niet een beetje, het is helemaal of niet. Dit kan te maken hebben met je werk, je partner, een vriendschap of familie. Wanneer je voelt dat het jou niet meer dient, dan is het tijd om te onderzoeken wat er nodig is om te doen wat jij nodig hebt. Wanneer je je altijd aan blijft passen, zal je je uiteindelijk zo manoeuvreren dat het nog wel te doen is omdat je van die situatie houdt en je het niet kwijt wil. Maar waarom is dat? Welk innerlijk proces speelt er in jou af? Waarom geef jij jezelf niet zoveel erkenning, terwijl je het werkelijk waard bent? Voldoe niet langer aan de verwachting van de ander, blijf jezelf onvoorwaardelijk liefhebben en doe wat voor jou goed voelt.

Wanneer jij altijd klaar staat voor de ander, het de ander makkelijk maakt omdat je diegene daarin wilt ontzien, dan doe je niet alleen jezelf iets aan, maar ook de ander. Je houdt namelijk zelf in stand dat jij het moet blijven dragen, want die ander kan het niet zelf gaan doen. Op deze manier creëer je dus je eigen gevangenis, contact met mensen waarin je je niet fijn voelt of plekken die niet goed voor je zijn. Het ligt niet aan de ander, je hebt je eigen onbewuste keuzes gemaakt. Je staat zelf dus onbewust toe wat er gebeurt.

Geef aan jezelf

Wanneer je ervoor kiest om jezelf te geven wat jij nodig hebt en verdient, dan dien je tegelijkertijd de ander, maar op een veel zuivere manier. Dit is een vorm van dienstbaar zijn die als vanzelf gaat, je hoeft er geen moeite voor te doen. Het is niet jouw verantwoordelijkheid, maar je creëert wat er nodig is. De ander doet daarmee wat diegene wil, wat diegene kan. Jij hoeft alleen maar je mooie zelf te zijn. Jij volgt je hart. Zet die stap die je te zetten hebt. We beloven niet dat het makkelijk is en altijd even fijn voelt, want je bent het niet gewend. Je moet de knop omdraaien naar jezelf en door je oude patroon heen. Loslaten wat je hebt opgestapeld in je systeem. Verdriet, boosheid, frustratie, irritatie niet te verwarren met dat je keuze wellicht niet goed zou zijn. Het is hoog tijd om je eigen weg te gaan. Voel wat je waar bent en geef jezelf wat je nodig hebt. Het is tijd om los te laten wat je niet meer dient en weg te gaan van wat jou klein houdt en steeds vaker ondermijnt, iets wat je telkens weer zelf laat gebeuren. Het is tijd voor jouw mooie en ware ik.

De redactie van Dit is mijn Toekomst